Imatinib Teva 400mg Filmomh Tabl 30 X 400mg

Imatinib Teva is geïndiceerd voor de behandeling van

• volwassen patiënten en kinderen met nieuw gediagnosticeerde Philadelphia chromosoom (bcr-abl)positieve (Ph+) chronische myeloïde leukemie (CML), voor wie beenmergtransplantatie niet alseerstelijnsbehandeling wordt beschouwd.

• volwassen patiënten en kinderen met Ph+ CML in de chronische fase na falen van interferon-alfatherapie, of in de acceleratiefase of in de blastaire crisis.

• volwassen patiënten en kinderen met nieuw gediagnosticeerde Philadelphia chromosoom positieveacute lymfoblastaire leukemie (Ph+ ALL) geïntegreerd met chemotherapie.

• volwassen patiënten met recidiverende of refractaire Ph+ ALL als monotherapie.

• volwassen patiënten met myelodysplastische/myeloproliferatieve ziekten (MDS/MPD) geassocieerdmet herschikkingen van het platelet-derived growth factor receptor (PDGFR) gen.

• volwassen patiënten met hypereosinofiel syndroom (HES) in een gevorderd stadium en/of chronischeeosinofiele leukemie (CEL) met FIP1L1-PDGFRα herschikking.

Het effect van imatinib op het resultaat van beenmergtransplantatie werd niet bepaald.

Imatinib Teva is geïndiceerd voor

• de behandeling van volwassen patiënten met Kit (CD 117)-positieve niet-reseceerbare en/ofgemetastaseerde maligne gastrointestinale stromale tumoren (GIST).

• de adjuvante behandeling van volwassen patiënten die een significant risico hebben op recidief naresectie van Kit (CD117)-positieve GIST. Patiënten met een laag of zeer laag risico op recidief dienengeen adjuvante behandeling te krijgen.

• de behandeling van volwassen patiënten met niet-reseceerbare dermatofibrosarcoma protuberans(DFSP) en volwassen patiënten met terugkerende en/of gemetastaseerde DFSP die niet in aanmerkingkomen voor chirurgie.

Bij volwassen patiënten en kinderen is de doeltreffendheid van imatinib gebaseerd op algemenehematologische en cytogenetische responscijfers en progressievrije overleving in CML, op hematologischeen cytogenetische responscijfers in Ph+ ALL, MDS/MPD, op hematologische responscijfers in HES/CEL enop objectieve responscijfers bij volwassen patiënten met niet-reseceerbare en/of gemetastaseerde GIST enDFSP en op recidiefvrije overleving bij adjuvante GIST. De ervaring met imatinib bij patiënten metMDS/MPD geassocieerd met PDGFR gen herschikkingen is zeer beperkt. Er zijn geengecontroleerde onderzoeken die een klinisch voordeel of een verlengde overleving aantonen voor dezeziekten, behalve bij nieuw gediagnosticeerde CML in de chronische fase.

Imatinib Teva 400 mg filmomhulde tabletten

Elke filmomhulde tablet bevat 400 mg imatinib (als mesilaat).

• Tabletkern:

Calciumwaterstoffosfaat

Crospovidon

Magnesiumstearaat

• Tabletomhulling

Polyvinylalcohol gedeeltelijk gehydrolyseerd

Macrogol

IJzeroxide geel (E172)

Talk

Titaandioxide (E171)

IJzeroxide rood (E172)

4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie

Werkzame stoffen die de plasma-concentraties van imatinib kunnen verhogen: Stoffen die de cytochroom P450 isoenzym CYP3A4 activiteit inhiberen (bv. proteaseremmers zoals indinavir, lopinavir/ritonavir, ritonavir, saquinavir, telaprevir, nelfinavir, boceprevir; azoolantimycotica met inbegrip van ketoconazol, itraconazol, posaconazol, voriconazol; bepaalde macroliden zoals erytromycine, claritromycine en telitromycine), zouden het metabolisme kunnen verlagen en de imatinib concentraties verhogen. Er was een significante verhoging in de blootstelling aan imatinib te zien bij gezonde proefpersonen (de gemiddelde Cmax en AUC van imatinib stegen met respectievelijk 26% en 40%), wanneer het geneesmiddel gelijktijdig werd toegediend met één enkele dosis ketoconazol (een CYP3A4 inhibitor). Voorzichtigheid is geboden bij gelijktijdige toediening van imatinib en inhibitoren van de CYP3A4-familie.

Werkzame stoffen die de plasma-concentratie van imatinib kunnen verlagen: Stoffen die CYP3A4-activiteit induceren (bv. dexamethason, fenytoïne, carbamazepine, rifampicine, fenobarbital, fosfenytoïne, primidon of Hypericum perforatum, ook bekend als sint-janskruid) kunnen de blootstelling aan imatinib significant verminderen, met een mogelijke verhoging van het risico op falen van de therapie. Een voorbehandeling met meerdere doses rifampicine, 600 mg per dag, gevolgd door een eenmalige dosis van 400 mg imatinib, gaf aanleiding tot een vermindering in Cmax en AUC(0-∞) van tenminste 54% en 74% van de respectievelijke waarden zonder rifampicine behandeling. Soortgelijke resultaten werden waargenomen bij patiënten met maligne gliomen, die werden behandeld met imatinib, terwijl ze enzyminducerende anti-epileptica, zoals carbamazepine, oxcarbazepine en fenytoïne kregen. De plasma AUC van imatinib verminderde met 73% vergeleken met patiënten die geen enzyminducerende anti-epileptica kregen. Gelijktijdig gebruik van rifampicine of andere krachtige CYP3A4 inductoren en imatinib moet worden vermeden.

Samenvatting van het veiligheidsprofiel

Patiënten in gevorderde stadia van kanker kunnen talrijke complicerende medische aandoeningen hebben die het moeilijk maken de oorzaak van de bijwerking te bepalen. Dit komt door de variëteit van symptomen die gerelateerd zijn aan de onderliggende ziekte, de progressie van de ziekte en de gelijktijdige toediening van talrijke geneesmiddelen.

In klinische onderzoeken bij CML werd het stopzetten van het geneesmiddel door bijwerkingen die gerelateerd waren aan het geneesmiddel gezien bij 2,4% van de nieuw gediagnosticeerde patiënten, 4% van de patiënten in de late chronische fase na falen van interferon therapie, 4% van de patiënten in de acceleratiefase na falen van interferon therapie en 5% van de patiënten in de blastaire crisis na falen van interferon therapie. Bij GIST werd bij 4% van de patiënten het onderzoeksgeneesmiddel stopgezet ten gevolge van bijwerkingen die gerelateerd waren aan het geneesmiddel.

De bijwerkingen waren vergelijkbaar bij alle indicaties, met twee uitzonderingen. Er werd meer myelosuppressie gezien bij CML patiënten dan bij GIST, wat waarschijnlijk te wijten is aan de onderliggende ziekte. In het onderzoek bij patiënten met niet-reseceerbare en/of gemetastaseerde GIST vertoonden 7 (5%) patiënten CTC graad 3/4 gastro-intestinale bloedingen (3 patiënten), intra-tumorale bloedingen (3 patiënten) of beide (1 patiënt). Gastro-intestinale situering van de tumor kan de bron zijn geweest van de gastro-intestinale bloedingen (zie rubriek 4.4). Gastro-intestinale en tumorale bloedingen kunnen ernstig zijn en soms fataal. De meest vaak gerapporteerde (≥10%) geneesmiddel-gerelateerde bijwerkingen in beide gevallen waren lichte misselijkheid, braken, diarree, buikpijn, vermoeidheid, spierpijn, spierkrampen en rash. Oppervlakkige oedemen werden in alle onderzoeken vaak waargenomen en werden hoofdzakelijk beschreven als periorbitale oedemen of oedeem van de onderste ledematen. Deze oedema waren echter zelden ernstig en kunnen behandeld worden met diuretica of andere ondersteunende maatregelen of door de dosis van imatinib te verlagen.

Wanneer imatinib werd gecombineerd met hoge dosis chemotherapie bij Ph+ ALL patiënten, werd voorbijgaande levertoxiciteit in de vorm van transaminaseverhoging en hyperbilirubinemie waargenomen.

Volwassenen

CML

• Chronische fase: 400 mg per dag.
• Acceleratiefase: 600 mg per dag.
• In de blastaire crisis: 600 mg per dag.
• Max. dosering: 800 mg per dag (tweemaal daags een dosis van 400 mg).

Ph+ ALL

• 600 mg per dag.

MDS/MPD

• 400 mg per dag.

HES/CEL

• Aanbevolen dosering: 100 mg per dag.
• Max. dosering: 400 mg per dag.

DFSP

• 800 mg per dag.

Kinderen > 2 jaar

CML

• In de chronische en de gevorderde fasen:
• • 340 mg/m2 per dag, zonder een totale dosis van 800 mg te overschrijden.
  • als een eenmaal daagse dosis, of verdeeld over twee toedieningen (één 's morgens en één 's avonds).
• Max. dosering: 570 mg/m2 per dag, zonder een totale dosis van 800 mg te overschrijden.

Ph+ ALL

• Aanbevolen dosering: 340 mg/m2 per dag (totale dosis niet hoger dan 600 mg).

Dosisaanpassingen

NIERINSUFFICIENTIE

• Startdosis: min. 400 mg per dag bij nierfunctiestoornissen of dialysepatiënten.

Dosisaanpassingen zijn ook aangewezen bij hematologische bijwerkingen (zie bijsluiter), bij ernstige niet-hematologische bijwerkingen, bij verhogingen van bilirubine of van de levertransaminasen en bij leverinsufficiëntie.

Toedieningswijze

• De tabletten bij de maaltijd met een groot glas water innemen (risico op gastro-intestinale irritaties).
• Doses van 400 mg of 600 mg eenmaal daags toedienen, doses van 800 mg per dag toedienen als 400 mg tweemaal daags, 's morgens en 's avonds.
• Patiënten die geen filmomhulde tabletten kunnen inslikken:
• • De tabletten dispergeren in een glas niet-bruisend water of appelsap.

  - ca. 50 ml voor een tablet van 100 mg,

  - ca. 200 ml voor een tablet van 400 mg.

  • Omroeren met een lepel.
  • De suspensie onmiddellijk toedienen na het volledig uiteenvallen van de tablet(ten).